|
In 2022 hebben we voor de eerste keer een gesplitst thema gehad. Het thema voor de volwassenen van dit jaar was 'Mijn straat'. Tot beste dichter werd gekozen: Walther Groenendaal. |
Onze straat - Cato van Roosmalen
+
heel paraat
in onze straat staat in Boekel het grootste huis daar is m’n thuis er wonen vele mensen met ieder hun eigen wensen aan de kant staan mooie bomen waar men zorgeloos van kan dromen ’n goede weg aan de kant mag best een heg au revoir een breed trottoir waar men veilig op kan lopen laat ons dat hopen oh la la, een grote villa! olé olé, voor mensen met een goed gevulde portemonnee Mijn straat - Erik de Bie
+
Wat is er mooier dan ergens thuis zijn
Met familie, vrienden , samen zo fijn Mijn huis, mijn straat, een goed begin, Maar ook verder nog, de wereld in. Zo staan veel Boekelnaren in het leven En valt er in ons dorpje veel te beleven Voor iedereen uit mijn straat is er wel iets te halen Of te leveren, aan al die Boekelse verhalen Zo is mijn straat als begrip veelzeggender, Krijgt meer kleur en wordt ook spannender. Een rijk verenigingsleven, dat past in zo’n plaatje En met 75 jaar past scouting dus zeker in dat straatje. Mijn straat - Heleen Verbrugge
+
Bloesem,
Ellenlange bomen, twee rijen naast elkaar, met in het midden een brede tweebaansweg, waar geen verkeer over komt. De perzikkleurige bomen zijn verbonden met elkaar, bogen in de vorm van de takken, de geur is zoetig, een beetje mistig, opgelicht door de perzikkleurige bloesem. Dezelfde kleur als jouw huid, wanneer deze verlicht wordt door de zon die door de takken schijnt. De schaduwen van de bomen vormen een koker van donkere balken, verbonden met de aarde. Een geurig tafereel, bloesem valt en het liefst rol ik te midden van het pad in de bergen bloesem, het sneeuwt roze-, oranjekleurige bloesem. Ik loop, wandel, slenter……zit, hang en ga eventjes liggen, zacht, genietend, ik blijf nog even… Mijn straatje - Jan van Sleeuwen
+
In Venhorst, ik ben er geboren en getogen,
daar ligt “mijn straatje” “Ring”baan, en toch kaarsrecht, bij “de Smid” rechtdoor Eerste straatje linksaf. Doodlopend, rust, stilte. Voorheen eindigend met een ‘hekkegat’’, groene weiden, grazende koeien in de welige graslanden. Nu een speelweide, kinderen genieten. Geen verkeer, een enkele fietser. O ja, de bakker op zaterdagmorgen, ’s avonds een wandelaar, genietend van het pittoreske in ‘’mijn straatje’’ Ik wil mezelf niet belonen, dat is nu eenmaal een gegeven Maar wij zijn blij er te wonen en dat nog ons hele leven. Ons straatje - Joke van de Elsen
+
Hier in Boekel zeggen wij niet mijn straat, maar onze straat
en ook niet mijn zoon maar onze Tijn en ons vrouw al betekent dat ook weer niet, het is bij ons een allegaartje. Aan ons straatje stond vroeger de korenmolen van vd Ven het was er een komen en gaan van boeren met paard en wagen voor het laten malen van graan. Tijdens het maken van dit gedicht voor de avond van de poëzie moest ik denken aan het lied van Wim Zonneveld “het dorp’’ vooral het zinnetje, langs het tuinpad van mijn vader dit is toch pure nostalgie Aan dit doodlopend weggetje is mijn man geboren in een heel klein huisje met grote bomen ervoor en hier en daar een heg met heel dichtbij de bossen, waar ze fijn konden crossen na vele jaren van noeste arbeid, gingen de oude bewoners dood langzaamaan kwam er steeds meer nieuw leven de 11.000 ste inwoner van Boekel werd er geboren en we hebben zelfs een heus gastouderverblijf daardoor is er in ons kleine straatje, steeds meer te beleven. Wij wonen daar met Vincent van Toon de Mulder en Hans van Michaël de Toors en wijlen Jan en Hanneke, die woonde er bijna hun hele leven de laatste jaren is ons straatje steeds mooier geworden want de gemeente, heeft ons een mooi stukje natuur erbij gegeven. Onze ouders hielden vroeger over de heg hun praatje maar wij hebben een buurtapp, sinds enkele jaren onze buurvrouw Carin maakte voor vijf gezinnen deze app aan en zij noemde dat heel toepasselijk, ‘’ons straatje’’ zodat we mooi alle buurtnieuwtjes kunnen vergaren. Met veel plezier en geluk woon ik hier al 47 jaar met hele fijne buren die in goede en slechte tijden er zijn voor elkaar Mijn Straat - Jos Waijers
+
Op de grens van akker naar heide
Ligt al sinds enkele eeuwen Buurtschap De Berkhoek (een passage, opgetekend in De Heemkrant) Dit is de straat waar we al jaren wonen Een arbeidershuisje Werd een woonboerderij Toen, In onze ogen Een buurt van een generatie Zelfstandige boeren en tuinders Nu Een straat met jonge ZZP-ers Vol ambities En jonge kinderen. Het buurtschap leeft Is onderweg naar een nieuw tijdperk. Mijn straat - Maria Vos
+
Mijn straat heb ik na vele jaren
achtergelaten…..ingeruild. Het werd me te groot, het was te veel, ik ging kijken waar mooie plekjes waren! In plaats van mijn straat kreeg ik een plein, twee pleinen zelfs: achter één én één voor: jammer van de bloempjes die ik achterlaat! Niet getreurd, het is goed gekomen gemak: het dient de mens. Ik kan mijn tijd anders besteden met hobby’s, aandacht schenken aan andere mensen, wat dromen! Ik ben vanuit mijn straat de hoogte ingegaan, vanuit die hoogte kijk ik naar Boekels vertier, vanuit de hoogte zie ik kindjes fietsen, steppen, spelen, maar zij blijven bij hun mama’s en papa’s onder de aandacht staan! Evenementen met muziek en cultuur zorgen bij tijd en wijlen voor vertier Overlast? Wel nee! Een paar keer per jaar! We genieten samen met Boekelse mensen, met elkaar! In plaats van mijn vroegere straat biedt het plein meer veiligheid, privacy en rust, ik geniet nu op een ander gebied: Terug naar de straat? Nee, ik hoef het niet! Mijn Straat - Mario van Dinther
+
Tussen Donzel en Menzel, de Loo en de Rakt lag de straat waar ik geboren ben. Net over, of voor, het Nisserois ‘veer’ zag ik het levenslicht.
Zoals toen nog kon, voetballen op straat, knikkeren of gewoon wat ‘lamballen’ nee niks was verplicht. Te voet naar de jongensschool en later op de fiets naar de LTS in Uden. Tussendoor de wereld verkennen en ruiken aan het ouder worden waarin je mocht gaan stappen. De grote mensen wereld kwam sneller dan gedacht. Werken uitgaan hier had je toch naar gesmacht. Plots dan kom je de liefde van je leven tegen. Voor je het weet blijft zij aan je kleven. Plannen worden gesmeed en zie daar ligt een huwelijksbootje gereed. Je komt te wonen in een straat in Boekel de Aa zoals die heet. Nog enkele straten kregen we voor de kiezen, wel fijn wonen maar wat heb je te verliezen. Op de natste plak een huis kunnen kopen dik 30 jaar gelejen. Het Laagveld waar we woonden heel tevrejen. De kinderen groot en ze gingen uit huis. Deden hun eigen ding maar kwamen vaak ‘thuis’. Je dacht het samen goed te krijgen maar het lot besliste anders. We brachten jouw de straat uit dit kosten ons veel waterlanders. Diezelfde straat verlaat ik ook binnenkort. Dat krijg je als je ouder wordt. Een nieuw huis aan welke straat is bij het schrijven van dit gedicht nog niet bekend. Maar zo als in elke straat ben je hier ook snel gewend. Aan de telefoon met jou - Nadiya Amina A.M. Mohado Sheikh Nur
+
Je stem
En jij Wanneer ik het niet meer wist Kalmte kwam Wanneer aan de telefoon met jou, lang Wanneer ik het niet meer wist Het niet meer ging Er dagen zijn dat ik niet meer durf Men mij behandeld als een poppetje, als een ding Die ze gebruiken alsof ze een magazine lezen Maar lezen kunnen ze niet Het is maar de vraag soms of jij dit ziet Als ik aan de terrorist denk Die je buurman of buurvrouw zijn kan In Duitsland en Frankrijk weten ze er wel raad mee En toch heb ik lief Wanneer ik het niet meer wist En ik jou stem hoorde Kalmte, ik sprak liefde zonder woorden Luisterde jij maar mij terwijl ik in het schaduw, in het duister Van een samenleving die geniet van leed en drama Gebrainwasht om eens te schijnen Wie willen ze imponeren? Ik zie ze dagenlang wachten alsof ze een prins willen zien Verschijnen Illusie waarin ze potentiële Kandidaten van Moeder Natuur uitschakelen En drama en gevaar brengen Ze brengen je nooit rust Maar onrust Ze brengen je nooit liefde Maar haat Ze brengen nooit vrede Maar onredelijke vrede Ze brengen ooit kalmte En toen belde ik jou Sprak liefde zonder dat ik dat wou Aan de telefoon Met jou Hoekhuis in een samenleving - Nell ‘Svara’ Creemers
+
Niet alleen ik geniet van de eerste lentedag.
Neem nou die jongens, nog onbewust en vol vuur verbouwen ze rododendrons tot zomerse hutten. De nieuwe buurvrouw leegt haar longen veelvuldig over de schutting. Zelfs buurman met een ritmisch stuitende basketbal wordt uitgelaten in zijn bakstenen tuin. Maar ook: in de speeltuin, lachende kinderen, dreinende kinderen. Ongeduldige luide commando’s genegeerd door viervoeters in alle maten, het keft, het blaft en het tettert aan de rand van de zandbak. De zolen en veters van sneakers zijn nog wit. De piloot in zijn vliegtuig voor plezier boft met die wolkeloze hemel. Een vader rent zich achter zijn kind buiten adem. Moeder schreeuwt de longen uit haar lijf dat hij moet afremmen. Jongeren zojuist uit hun kater opgestaan trekken voorbij met sterke verhalen en bastonen, even gestoord door een crossmotor, voorwiel omhoog met een lange neus van ‘ik wel’. Ook dé ideale zondag voor auto’s met afstandsbediening en hormonen in de bloei van stoere levens. In de verte klinkt een verlate bladblazer, een ambulance op weg naar ellende waarna de zware rochel van een Harley Davidson de ether overneemt, verdwijnt en weer verschijnt. Een mooie dag hier op een stek zonder inkijk in een land zonder oorlog met alle bomen nog in knop, de eerste vlinder, gakkende ganzen, flirtende eenden, vogels, zwevende meeuwen, krijsend. Mijn winterlijf hunkert tot in mijn bodem en trilt me mee de lente in. Onze straat..... - Susan van den Elzen
+
Onze straat, een oud buurtschap
Met oude, soms monumentale boerderijen. Families die er wonen, van generatie op generatie, Heel vertrouwd en heel gewoon. Mensen overlijden en verhuizen; Beweging in de straat. Nieuwe bewoners melden zich, Bekende en onbekende gezichten, Maken plannen voor hun toekomst in onze straat. “Welkom in de buurt” in de tuin en op de app; Heel erg welkom, maar nog niet helemaal vertrouwd. Nog meer beweging in de straat; Een randweg dwars erdoorheen, Doodlopende straatjes en een nieuwe ingang erbij. Vertrouwde wandelrondjes zijn niet meer; Niet vertrouwd en niet gewoon. Die randweg inzegenen met oude en nieuwe bewoners; Een borrel met zijn allen op de randweg, Ontmoeten, kennismaken, borrelen en buurten; Al snel lijkt het alsof we elkaar al jaren kennen; Heel vertrouwd en heel gewoon. Een straat ‘binnen’ en ‘buiten’ de randweg; Eén fijne buurt; door de mensen die er wonen, Heel vertrouwd en heel gewoon. MIJN STRAAT - Theo van der Burgt
+
Boekel heeft vele straten,
oud en ook nieuw geplaveid, soms hadden we het zo moeten laten, gelaten in de tijd. Ik heb al vele straten de mijne mogen noemen, ik kan me niet op standvastigheid beroemen. In de Burgtstraat ben ik geboren volgens “ons” moeder in het ochtendgloren. Dan naar ’t Huifke vertrokken met mijn ouders daar gaan hokken. ‘t Huifke stond toen niet zo goed bekend, we zijn nu aan de naam Irenestraat gewend. Vanuit de Irenestraat naar het Molenpad achter d’n Boerenbond was toen nog plaats zat. Ook Molenpad was blijkbaar geen goede naam, later kreeg het als Parkweg wat meer faam. Werk en studie lieten me Boekel verlaten, huwelijk en kinderen, ik kan er uren over praten. Nog meer straten in Geldrop en Den Bosch, maar Boekel liet me niet los. Na 20 jaar in Boekel teruggekeerd, een jaar op de Volkelseweg verkeert. Toen in de Churchillstraat een nieuw verblijf, samen met m’n kinder, m’n vrouw en mijn lijf. Nu zit ik (denk ik) op mijn laatste nest, mijn vrouw en ik is wat er nog rest. Luciusstraat in onze levensloopbestendige woning voelen we ons als een koning. Maar wat is nu mijn straat, het is maar wat je eronder verstaat. Mijn straat ligt in mijn hart, de echte weg is mij te hard. Elke weg, elke straat schenkt me herinneringen, steeds meer om te bezingen. Alle herinneringen omlijst door wegen, soms een kruis en soms een zegen. MIJN STRAAT ……….BESTAAT !! Mijn straatje - Walther Groenendaal
+
Een stralende lach komt vol verlangen binnen
Getooid met prachtige hoed, gestoken in haar lievelingsgoed Kijkt reikhalzend uit naar wat deze dag gaat brengen De schooldag kan haar niet snel genoeg beginnen Een fractie later door dezelfde gang Onopvallende outfit, het hoofd gebogen Zijn ogen rollen, verraden zijn gevoel De schooldag duurt hem nu al te lang Twee steentjes uit dezelfde straat Juf feest mee, meester voelt mee Voor iedereen een weg plaveien Dat is waar onderwijs voor staat Al die stenen banen samen die weg Leren van en met elkaar Daarom is onderwijs al zo lang mijn straatje. Ben blij dat ik dat nu eens hardop zeg. |
