Het begint met een aantal kreten,
hoe ze allemaal ook mogen heten.
Polarisatie, tolerantie, altruïsme en egoïsme,
het is vaak veel ME.

Alles moet kunnen,
een ander iets gunnen.
Sociaal is een vies woord,
hang het maar aan een koord.

En toch……. gaan we door,
in je gezin en familie, je buurt en je koor.
Je zingt het hoogste lied,
maar men hoort je niet.

Wil ik teveel over anderen beslissen?
In de hof van Eden hoor ik de slang al sissen.
Verraad en hoogmoed, verval en bederf,
overal maar niet op mijn erf.

Alles heeft een begin en een eind,
houdt het maar eens overeind.
Alfa en omega,
’n koetjesreep of kwatta.
Ieder zijn deel
maar jij niet te veel.

Tenslotte:
Het is maar hoe je het bekijkt:
ik heb mijn grens bereikt.

Navenant,
in binnen- en buitenland
zijn grenzen elke keer

ook ons kunnen,
en elkander gunnen

heel kien,
ook ons rondzien
onverdeeld,
hoe de wereld is bedeeld

om te fluisteren,
en goed te luisteren
in ’t rond
naar de gedichten van de Poëzieavond

je hebt ze in alle soorten en maten,
en ooit had ik mijn eigen grens niet in de gaten
Heel lang ging ik over mijn grenzen heen,
met family en vrienden om me heen, voelde ik me toch alleen
Wanneer ik weer eens te ondoordacht, iets had beloofd,
en mijn collega zei, nee is ook een antwoord
Want als iemand mijn grenzen respecteert,
weet ik dat diegene mij enorm waardeert
Maar nu ik sterk ben, verleg ik doelbewust mijn grenzen,
een beter gevoel kan ik me niet wensen
Met vliegtuig, trein of auto, kan ik ook grenzen overgaan,
wat ben ik toch een bevoorrecht mens met dit bestaan
Eens gaan we allemaal een grens over, die is dan definitief,
maar tot die tijd, heb het leven lief

Een grens kan je trekken maar ook overschrijden.
Voor beiden is het misschien wel lijden.
Wanneer is een grens bereikt.
Is dat als verontwaardiging of boosheid lichamelijk tot reageren verleid.
Hoe maak je kinderen duidelijk dat er grenzen zijn.
Doe je dat door woorden of bezorg je ze pijn?  
Grenzen heb je ook op de werkvloer. Tot hier en niet verder.
Landelijk staan de #MeToo affaires bij eenieder nog op het netvlies gebrand.
Maar welke grenswachter is dan de goede herder!
Leeftijd mag geen grens zijn.
Jong of oud iedereen in zijn of haar waarde laten is wel fijn.
Ga je op vakantie naar verre oorden of dichter bij huis dan passeer je een grens.
Ja en zij, die regelmatig gaan, betalen zich dan lens.
In bepaalde landen houden ze je aan,
vragen bewijs naar wie je bent en wat je komt doen.  
Ze houden de hand op  en het kost je meestal ook nog wel poen
In een oorlog lijkt het wel of een grens niet telt.
Veel wapens vliegen honderden of duizenden kilometers  en zorgen daar voor een vreselijk geweld.    
Eigenlijk zou er geen grens moeten bestaan.
Dan lopen we ook niet overal tegenaan.
Ik, ik heb nu mijn grens bereikt.
Punt.

Er schijnen grenzen te zijn,
voor de een die niet weet
De een die niet geeft
De een die niet omkijkt
De een die niet reist naar vrede
Grenzen, niet te passeren
Grenzen, niet te voelen
Grenzen, ongekend

Gisteren keek ik je nog aan
Vandaag zie ik enkel alleen mijn ogen tegemoet in de ochtend
Wanneer een spiegel mij begroet
Ik de deur uitloop
En regendruppels dienen als tranen van de natuur
Ze hebben mij bevochtigd
Als een nieuwe oogst voor een nieuwe seizoen
Sta ik binnen enkele dagen te groeien naar de zon
Bij een muur vol, grenzen
Bij klaarlichte dag
Te wachten op een antwoord
Te wachten, op een vaarwel
Te, wachten

Zijn grenzen waren
Niet te passeren
Niet te voelen
Ze waren ongekend
Ze waren, ongekend

En toen stond ik te wachten
In de regen
Bij een muur vol van zijn grenzen
Geen deur,
Geen poort,
Maar een muur vol ijzerdraad
Ik beklim hem zoals een soldaat
Op zoek naar het licht
Oh, vind ik het licht?

Boekel, Handel, Venhorst,
daar zijn grenzen.
Brabant, Limburg, Gelderland,
daar zijn grenzen.
Grenzen zijn er ook om op te zoeken,
of verleggen,
toptijden, PR’s of wereldrecords.
Maar denkend aan normen en waarden,
ook daar zijn grenzen.
Gedrag, intimidatie, grensoverschrijdend.
Schouderklopje, strelen, het aaien over het “koppie”.
Meemakend in het heden, of vroegere tijden,
Als volwassene, als kind of 50 jaar geleden.
Verstijfd staan, niet wetende wat,
grote meneer, grote handen, “lief zijn he”.
Als “littekens”gegeriefd, onuitwisbaar.
Grenzen zijn verschillend,
maar bij sommige grenzen geldt,
tot hier en niet verder.
En....maak dáár vooral géén “misbruik” van.

Als je een naaste verliest,
dan is je hart gebroken.
Je had die ander nog zó graag
vaker gezien of gesproken.

Dat kan helaas niet meer…..
Over de grenzen van het leven, raak je mensen kwijt.
Onbereikbaar ver weg,
tot je verdrietige spijt.

Nooit meer een knuffel.
Nooit meer die lach.
Nooit meer samen
de bezigheden van elke dag.

Nog zoveel vragen,
maar onmogelijk te stellen.
Je kunt immers, over de grenzen van het leven,
niet zomaar even bellen.

Hoe fijn zou het zijn om te weten,
jouw naaste is OK.
“Het is goed zo.”
“Ik heb er vrede mee.”

Ik was blij met jou
en jij was blij met mij
en ik blijf, over de grenzen van het leven,
voor altijd tóch dichtbij…”

Over de grens van Boekel, een gemeenschap zo fijn,
Staan mensen klaar, om te dienen, om er te zijn.
In het dagelijks leven, werken ze hand in hand,
Voor een dorp met een toekomst, daar houden liefde en hoop altijd stand.

Over de grens van Boekel, een breuk in de grond,
Sluiten water en natuur een prachtig verbond
En daarom vind ik het hier zo fijn,
Boekel, jouw schoonheid zal eeuwig de mijne zijn.

Zijn iets als letters met een punt, een begin met een eind.
Ingekaderd en gesloten net als tijd met een stop.

Soms zijn er regels, hoe deze te hanteren, hoe te handelen,
Er zijn onbegrensde mogelijkheden te herkennen tussen grenzen.

Niet in het zicht te zien of soms wel,
Letterlijk, onaantastbaar, grenzeloos
Hoe groot of hoe klein, hoe onbereikbaar dichtbij, maakt dat
grenzen in tijd en snelheid,
ook binnen het palet vol kleur een stralende regenboog mag zijn.

De wind eens zo kalm.
Slaat op drift op volle zee.
Stelt nieuwe grenzen.

De narcis kleurt fel.
Vol passie en verlangen.
Grenzeloos mooi geel.

Warme zonnestraal.
Gloeit op jouw knappe gezicht.
Hart over de grens.

Bladeren vallen.
Kleuren vullen de aarde.
Verdriet kent geen grens.

Grenzen houden mensen vast;
sluiten mensen buiten
Grenzen kunnen beperkend zijn 
maar soms zijn grenzen ook heel fijn
Zoals in persoonlijke ruimte:
Nee! Te dichtbij
Nee! Nu heb ik vrij
Een grens voor een ander 
kan bevrijdend zijn voor jezelf
Het is maar net
hoe je het bekijkt
Liefde kent geen grenzen
Liefde kent geen nee
Maar kiezen voor jezelf,
ik doe eraan mee!